In feite staat de tocht van de pelgrim model voor het leven van ieder mens. De zogeheten ‘bedevaartpsalmen’ (120 – 134) beschrijven samen wat er op zo’n levensweg met je gebeurt. Dat je in den vreemde moet wonen (120), dat je je afvraagt of God je ook werkelijk kan helpen (121). De vreugde je doel te bereiken (122), etc. Eigenlijk zijn de Psalmen steeds kleine momenten van bezinning op wat een mens in zijn leven te wachten staat. Maar op welke toekomst hopen we? Hebben we nog een gedeelde visie over wat die toekomst moet behelzen? Raken we in het bewandelen van ons levenspad verstrikt in ons eigen gelijk over die toekomst of zijn we in staat telkens weer afstand te nemen?

psalm 120

Otto Olsson: Ad Dominumcum tribularer clamavi

psalm 121

Fartein Valen: Ich hebe meine Augen

psalm 122

Arvo Pärt: Peace upon you, Jerusalem

psalm 123

Giovanni Pierluigi da Palestrina: Ad te levavi

psalm 124

Anoniem, Old schottish tune

psalm 125

Heinrich Isaac: Qui confidunt in Domino

psalm 126

Johannes Brahms: Selig sind die da Leid tragen

psalm 127

Heinrich Ignaz von Biber: Nisi Dominus

psalm 128

Cristóbal de Morales (ca. 1500-1553): Beati omnes

psalm 129

opdrachtcompositie

psalm 130

Ingvar Lidholm: De profundis, from “A Dreamplay”

psalm 132

Guillaume Bouzignac: In pace, in idipsum. Si dedero somnum

psalm 132

Thomas Weelkes: O Lord, arise

psalm 133

Jean Richafort: Ecce quam bonum

psalm 134

Heinrich Hartmann: Siehe, lobet den Herren, alle Knechte